Ben seni cok sevdim Istanbul....

Yil 2004 agustos...günlügüm olsaydi eger o tarihte, su satirlari yazmis olacaktim..

Hoscakal Istanbul..Beni unutma emi..Daha 16 yasindaydim seninle ilk tanistigimizda..Simdi o günün üstünden tam 10 yil gecmis ve sana veda ediyorum ben bu satirlarla..Universite okumak icin gelmistim sana, seni daha önce hic görmemistim üstelik ..Cok calistim üniversite sinavini kazanmak icin..ama en cok da seni merak ediyordum..Gercekten televizyonda göründügün gibi miydin?Babam beni devlet yurtlarindan birine yazdirdi ,o da binbir torpille..Sonra bana Haremden veda etti bugulu gözlerle..Sana hic güvenmiyordu ama ..Ben onun belki biricik degil ama, yine de gözünden sakindigi cocuguydum..ve cok endiseliydi beni bir basina sana teslim ettigi icin.. Ama bana iyi bir gelecek sunabilecek okullar sendeydi, benim dogdugum sehirde degil..Endiseleriyle beraber döndü babam memlekete..

Bana bu 10 yil icinde cok sey ögrettin Istanbul..Sen büyüttün beni..Annemi özleyip de yorganin altinda aglarken soguk yurt odamda ,sen oksadin basimi ..ana oldun bana..Sinif arkadaslarima uyup da dersleri asmaya basladigimda sen uyardin beni ilk..baba oldun..Ilk bira mi korka korka ictim Ortaköyde..korktum bana kizar misin diye..ama kizmadin Istanbul.. Ilk asik oldugumda yine sen vardin yanimda..Sevdigim adam önce senden istedi beni ...basta razi olmadin uzaklara gitmeme, ama benim ne kadar asik oldugumu görünce izin verdin istemeyerek de olsa..Beyaz gelinligi giydigim gün ilik bir sonbahardi, günlerce dua etmistim yagmur yagmasin diye..sen en güzel,en sicak sonbahar gününü yasattin bize, gözlerin dolu dolu da olsa ..ve bugün gidiyorum ben buralardan..Ben seni cok sevdim istanbul...Beni unutma...